„Wytyczanie granic to osiąganie dojrzałości, pozytywna aktywność, branie inicjatywy w swoje ręce. To sprawowanie kontroli nad własnym życiem.
Osoby o dojrzałych granicach nie żyją w pośpiechu, chaosie, pod dyktandem biegnących swoim torem wydarzeń. Osoby o dojrzałych granicach żyją z planem.
Nagrodą za mądrze wytyczone granice jest radość ze spełnionych pragnień. (…)
Czyż jednak droga człowieka o dojrzałych granicach nie jest w realnym życiu nieustannie zagrożona? Czy będą nas omijać próby, komplikacje oraz ludzie chcący, byśmy służyli im, a nie Bogu? Na pewno nie.
Pamiętajmy jednak, że człowiek o dojrzałych granicach rozumie to, dopuszcza i przewiduje. Wie, że w razie potrzeby może zawsze sięgnąć po swoje „nie”. Nie po to, by atakować czy karać, lecz po to, by ochronić i dobrze wykorzystać swój czas, talenty i wszelkie inne skarby, które powierzył mu Bóg”.
