01.jpg02.jpg03.jpg04.jpg05.jpg06.jpg07.jpg08.jpg09.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg14.jpg15.jpg16.jpg17.jpg18.jpg19.jpg20.jpg21.jpg22.jpg23.jpg24.jpg25.jpg26.jpg27.jpg28.jpg29.jpg

Zdarza się, że nasze dziecko ma predyspozycje do bycia ofiarą lub staje się nią. Warto w ramach profilaktyki wiedzieć co sprzyja uaktywnianiu się agresora, jak rozpoznać czy dziecko jest ofiarą i jak poradzić sobie z taką sytuacją.

Cechy, które sprzyjają stawaniu się ofiarą:

  • Nieśmiałość, ostrożność w kontaktach z innymi
  • Brak zdecydowania i pewność siebie
  • Niskie poczucie własnej wartości czy atrakcyjności
  • Reagowanie płaczem na zaczepki
  • Nerwowość
  • Brak chęci do obrony siebie
  • Lękliwość
  • Wrażliwość
  • Grzeczność
  • Unikanie kontaktów z rówieśnikami, dziecko natomiast ma bardzo dobre relacje z dorosłymi
  • Brak przyjaciół w klasie
  • Brak umiejętności oceny swojej sytuacji w przypadku przemocy
  • Słaba sprawność fizyczna – ważne zwłaszcza u chłopców

Takie  cechy sprzyjają zachowaniom sygnalizującym otoczeniu, że nie będę bronić się i nie zawiadomię dorosłych. A o to chodzi agresorom.

Jak rozpoznać, że dziecko jest ofiarą przemocy?

Takie dziecko (taki uczeń):

  • Nie chce chodzić do szkoły
  • Zmienia swoją drogę do szkoły
  • Prosi, by go rodzic odprowadzał
  • Rano źle czuje się
  • Zaczyna opuszczać lekcje
  • Jest wypychane z kolejek, nie jest wybierane do grupy czy zabawy
  • Wraca głodne (bo agresorzy zabrali mu pieniądze czy kanapki)
  • Jest wycofane, skryte, smutne, niepewne
  • Płacze przed snem, ma koszmary nocne
  • Prosi o dodatkowe pieniądze (żeby płacić agresorom)
  • Ma niewyjaśnione siniaki, podrapania, podarte ubranie
  • Wybucha złością i zamyka się w sobie, zaczyna znęcać się nad innymi dziećmi


Jeśli obserwujemy podobne zachowania powinniśmy zdecydować się na rozmowę z dzieckiem.

W czasie rozmowy należy:

  • Wysłuchać uważnie bez przerywania, pośpieszania
  • Ustalić fakty (co stało się konkretnie)
  • Zapewnić dziecko o gotowości do pomocy
  • Wesprzeć je, gdy opowiada, że nie mogło sobie poradzić bo np. było ich trzech, a on sam. Można przynajmniej powiedzieć, że to było trudne.
  • Pozwolić na płacz
  • Nie wyśmiewać, nie bagatelizować sprawy
  • Nie wyolbrzymiać też takiej sprawy. Nie pokazywać swojej bezradności i lęków
  • Pomyśleć nad sposobem obrony, przećwiczyć trudne sytuacje
  • Interweniować, jeśli jest to potrzebne

Jak interweniować?

  • Umówić się na spotkanie z wychowawcą, przedstawić dokładnie sytuację, zadeklarować chęć współpracy
  • Ustalić z wychowawcą zasady wspólnego kontaktowania się i informowania
  • Zapamiętać  ustalenia z wychowawcą i kontaktować się często w danej sprawie
  • Jeśli wychowawca nie podjął żadnych  z ustaleń czy kroków zapobiegających danej sytuacji zwrócić się do pedagoga szkolnego, a potem do dyrekcji szkoły

Należy pamiętać, że jako rodzic musimy zaufać wychowawcy i nie domagać się natychmiastowych działań. Czasem potrzebny jest czas na wykonanie pewnych  kroków  ochronnych w stosunku do naszego dziecka  nas oraz konsekwencji odnośnie agresora. Niekiedy nasze dziecko może być prowokatorem agresywnych zachowań, bo np. ma  takie denerwujące czy niekulturalne nawyki, które wywołują agresję i awersję. Jeśli okaże się, że tak jest najpierw zmieńmy jego postępowanie.
Dobrze jest jeśli dziecko znajdzie sobie osobę w klasie, która ma pozytywny stosunek do niego i może zaprzyjaźnić.

Początek strony