W kwietniu tematem wiodącym w programie wychowawczym szkoły będzie wiedza. Powszechne pojęcie edukacji zawęża się do zdobywania informacji i określonych umiejętności. Zapomnieliśmy, że prawdziwa edukacja to również transformacja serc oraz kształtowanie dobrych charakterów. W programach szkolnych mamy ściśle określone kryteria, czego powinien nauczyć się uczeń. Aby jednak być przygotowanym na dobre przeżycie swojego życia uczeń powinien rozwijać i pogłębiać oprócz wiedzy doczesnej wiedzę duchową.
Wiedza doczesna uczy nas jak przeżyć życie, jak zdobyć zawód, jak osiągnąć dany status materialny, natomiast wiedza duchowa nadaje właściwy sens naszym wysiłkom, pozwala na życie z godnością, na czerpanie inspiracji, na mądre dokonywanie wyborów. Wiedza duchowa powoduje, że żyjemy w bliskości Boga, że potrafimy zachować granice w postępowaniu, że potrafimy znosić wiele z cierpliwością. Rezultatem tej wiedzy jest mądrość i spokój sumienia, a także jasność umysłu i większą zdolność korzystania z talentów i umiejętności dla dobra innych.
A zatem skupimy się na dwóch tematach:

1. Wiedza doczesna
   Jest to przyswajanie informacji o świecie zewnętrznym. Oczywiście najlepsze są takie, które możemy praktycznie wykorzystać na co dzień czy w przyszłości.
   Propozycja dla rodziców: zaobserwuję czego dziecko uczy się, utrwalę, co jest szczególnie ważne lub przyjrzę się temu, czym dziecko jest bardzo zainteresowane. Jeśli zainteresowanie jest pozytywne dostarczamy dodatkowych ciekawych wiadomości.
   
   
2. Wiedza duchowa
   Jest skierowaniem uwagi do świata wewnętrznego, do swojego serca i do swoich myśli dotyczących naszego odczuwania i rozumienia Boga, zasad i reguł, którymi należy kierować się w postępowaniu codziennym.
   „Rozwój techniki oraz naznaczony panowaniem techniki rozwój cywilizacji współczesnej domaga się proporcjonalnego rozwoju moralności i etyki. Tymczasem ten drugi zdaje się, niestety, wciąż pozostawać w tyle. I stąd też, ów skądinąd zdumiewający postęp, w którym trudno nie dostrzegać również tych rzeczywistych znamion wielkości człowieka, jakie w swych twórczych zalążkach objawiły się na kartach Księgi Rodzaju musi rodzić wielorakie niepokoje. Niepokój zaś dotyczy zasadniczej i podstawowej sprawy: czy ów postęp, którego autorem i sprawcą jest człowiek, czyni życie ludzkie na ziemi pod każdym względem bardziej „godnym człowieka”, „bardziej ludzkim”? Nie można żywić wątpliwości, że pod wieloma względami czyni je takim. Pytanie jednak dotyczy tego co najistotniejsze: czy człowiek jako człowiek w kontekście tego postępu staje się lepszy, duchowo dojrzalszy, bardziej świadomy godności swego człowieczeństwa, bardziej odpowiedzialny, bardziej otwarty na drugich, zwłaszcza dla potrzebujących, dla słabszych, bardziej gotowy świadczyć i nieść pomoc wszystkim?” Jan Paweł II (Encykliki, t.1, Kraków 2005, s.25)
   Propozycje dla rodziców: utrwalę znajomość Dekalogu i pogłębię jego rozumienie. Wskazane jest zatrzymanie się na przypowieściach w Ewangelii – przeczytanie co najmniej jednej w tygodniu i wspólnie z dzieckiem odniesienie do współczesności, przełożenie jej na poziom rozumienia dziecka.

Alicja Dzwonkowska

W marcu skupimy się nad następną wartością – prawdą. Prawda jest niezbędna dla godnego życia. Mamy w sobie głęboką potrzebę kierowania się Prawdą każdego dnia. Obserwując naturę, odkrywamy reguły i prawa, które są przestrzegane w całym wszechświecie. To jest Prawda wszechświata, dana przez Tego, który go stworzył. Nikt i nic poza człowiekiem nie stara się jej ominąć czy oszukać. Człowiek otrzymując dar rozumu nie tylko może odkrywać i poznawać zasady, ale często próbuje zmieniać je z różnym skutkiem. Dlatego tym bardziej jesteśmy zobligowani do poznawania Prawdy Boskiej i życia wg Niej.
Jako rodzice i nauczyciele naszym naczelnym zadaniem jest nauczyć dzieci odkrywać prawdę o sobie i innych, rozróżniać, co jest prawdziwe a co fałszywe, a także rozbudzić i wzmacniać umiłowanie prawdy, pomóc w kroczeniu drogą prawdy. Nie jesteśmy tylko ciałem i umysłem z jego pragnieniami, myślami, ale jesteśmy kimś więcej. Jeśli odkryjemy kim jesteśmy będziemy mogli bezpiecznie i spokojnie cieszyć się tym, co nas spotyka, czerpać nauki z doświadczeń.
Jak wielokrotnie wcześniej pisałam najlepszym nauczycielem dla dziecka jest przykład rodziców. Jeśli mówimy prawdę, myślimy kierując się prawdą (przy czym najwyższym standardem jest myślenie, które nacechowane jest dobrą intencją, niekrzywdzeniem i miłością szeroko rozumianą), jeśli postępujemy kierując się prawdą, to zaszczepimy w dziecku to czym żyjemy, a w efekcie otrzymamy ich szacunek.
Co to jest prawda? Są prawdy dotyczące otaczającego nas świata. Ponieważ my zmieniamy się i świat zmienia się, więc te prawdy (opinie, osądy, przekonania) nie mają cechy niezmienności. Aby bezpiecznie funkcjonować potrzebne są nam prawdy, które nie zmieniają się. Na nich możemy budować swoje życie. Takie prawdy muszą mieć źródło w tym co wieczne czyli muszą pochodzić od Boga, który był, jest i będzie miał cechy wszechobecności, wszechmocy oraz wszechwiedzy. Szczęśliwe są dzieci, których rodzice są świadomi prawd absolutnych i uczą je jak ich doświadczać w życiu codziennym. Jest to największy skarb jaki możemy dać dzieciom.
Oczywiście ucząc prawd musimy dostosować komunikację do wieku dziecka. Aby ułatwić zamieszczamy niżej niektóre propozycje.
A oto tematy, które chcemy poruszać:

1. Poznaję prawdę o sobie (uczę się odróżniać prawdę od nieprawdy; jestem uczciwy wobec siebie - wykonuję swoje obowiązki; uczę się być prawdomówny: prawdę nieprzyjemną dla kogoś mówię ze szczerym zrozumieniem, współczuciem, miłością, nie mówię w gniewie, nienawiści, pysze; dotrzymuję obietnic i przyrzeczeń; unikam fałszu: nie mówię nieprawdy w celu przypodobania się komuś lub otrzymania korzyści, w takich przypadkach lepiej milczeć niż skłamać; potrafię przyznać się do błędu i ponieść konsekwencje; spokój sumienia uzyskuję kierując się prawdą- moje myśli, słowa i czyny są spójne ze sobą)
   Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem na temat jego mocnych i słabych stron oraz sposobów i możliwości zmiany.
   
   
2. Dokonuję wyboru prawdziwych sądów i postaw w swoim otoczeniu - poznaję i oceniam w sumieniu różne postawy, przekonania w swoim otoczeniu, dokonuję wyboru tych prawdziwych; umiem powiedzieć „nie” w przypadku działań niezgodnych z prawdą, nie tracę czasu na zbędne dyskusje- nie daję się wciągnąć; szukam prawdy w sytuacjach konfliktowych czy kontrowersyjnych; unikam pochopnego oceniania innych, zwłaszcza pod wpływem emocji, zanim poznam ich postawy i przyczyny postępowania; unikam kłótni wynikających z różnicy zdań; szukam towarzystwa osób, co do których jestem przekonany, że nie kłamią, nie oszukują, są szczere; nie oceniam drugiego człowieka przez pryzmat tego, co inni o nim mówią.
   Propozycje dla rodziców: stworzę warunki dla dziecka, aby pomyślało o osobie, której nie lubi np. o kimś ze szkoły lub z rodziny czy znajomych i porozmawiam o tym, co jest tego przyczyną, a następnie wspólnie wyszukam takie cechy tej osoby, które może zaakceptować i polubić.
   
   
3. Poznaję prawdy absolutne (poznaję Prawdy niezmienne zawarte w Piśmie Św. doświadczam Prawd zawartych w Dekalogu; pamiętam i kieruję się Prawdami)
   Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym które przykazanie z Dekalogu sprawia mu najwięcej trudności w kierowaniu się nim oraz jak można je przezwyciężyć.

Alicja Dzwonkowska

Człowiek prawy to taki, który w swoim myśleniu, mówieniu i działaniu kieruje się przyjętymi standardami etycznymi, który nie kłamie, postępuje sprawiedliwie, kieruje się zasadami przyzwoitości, dobrego zachowania, a przede wszystkim kieruje się własnym sumieniem. Aby tak żyć potrzebna jest nam odwaga, motywacja do dociekania prawdy oraz do wycofywania się ze złego działania.

Tematy szczegółowe:

1. Właściwe postępowanie względem własnej osoby
   Odpowiednie postępowanie względem siebie łączy się z szacunkiem do siebie i odpowiedzialnością za to, w jaki sposób dbam o swoje ciało, umysł, jak je używam i w jakich zamiarach. Zasady, regulaminy, przykazania powstały z mądrości i w trosce o człowieka. Jako rodzice powinniśmy zapoznać swoje dzieci z ich treścią i sposobem rozumienia, a także pokazać zastosowanie w codziennym życiu.
   Propozycje dla rodziców: ograniczę spożywanie niezdrowej żywności oraz oglądanie agresywnych czy nieodpowiednich filmów czy uczestniczenie w nieodpowiednich grach komputerowych

   „Zadaniem rodziców jest wychowywanie samych siebie oraz swoich dzieci do zrozumienia informacji i umiejętności wyboru przekazu, jakie one zawierają, bez poddawania się im, lecz w sposób niezależny i odpowiedzialny. Tam, gdzie zadanie to jest wykonane właściwie, środki informacji społecznej przestają być w życiu rodziny niebezpiecznym rywalem, który zastawia sidła na podstawowe zadania rodziny, a stanowią cenne okazje do rozsądnej konfrontacji z rzeczywistością i stają się pożytecznymi składnikami w procesie stopniowego dojrzewania ludzkiego, które jest niezbędne we wprowadzeniu młodzieży w życie społeczne” - Jan Paweł II (Rola komunikacji społecznej wobec zadań rodziny, - „L`Obsservatore Romano” 1980, nr 1 (5), s.5)

   „Wiadomo, że środki przekazu społecznego oddziałują na psychikę odbiorców tak pod względem uczuciowym i intelektualnym, jak moralnym, a nawet religijnym, zwłaszcza młodych. Mogą zatem mieć dobroczynny wpływ na życie i zwyczaje rodzin oraz na wychowanie dzieci, lecz jednocześnie kryją zasadzki i niebezpieczeństwa, których nie należy lekceważyć i mogą stać się nosicielami – czasem, zręcznie i systematycznie wmanewrowanymi, co niestety zdarza się w różnych krajach świata – ideologii rozkładających i zniekształcających poglądy na życie, rodzinę, religię, moralność, nieszanujących prawdziwej godności i przeznaczenia człowieka” - Jan Paweł II (Adhortacje, t.1, Kraków 2006, s.194)
   
   

2. Prawość w relacjach z innymi
   Bycie w odpowiednich relacjach z otoczeniem oznacza, że nie wywyższamy się ani też nie obniżamy swojego znaczenia. Efektem jest właściwa komunikacja z osobami oraz lepsze samopoczucie. Gdyby wszyscy postępowali zgodnie z ustalonymi regułami, nie miałaby miejsce przemoc i walka, kłamstwo i manipulacja.
   Propozycje dla rodziców: przedstawiam jasno swoje stanowisko i oczekiwania w sytuacjach konfliktowych. Spokojnie wysłuchuję argumentów czy usprawiedliwień dziecka. W przypadkach uzasadnionych dopilnuję, by dziecko poniosło konsekwencje.
   
   

3.  Prawość jako powinność wobec sumienia.
   Sumienie jest głosem Boga w nas. Każdy je posiada, chociaż nie każdy dobrze je słyszy. Jest oczywiste, że jeśli coś używamy, to musimy o to dbać (np. samochód). Dotyczy to również sumienia.
   W jaki sposób? Przede wszystkim powinno być czyste. Nie pozwólmy, aby emocje czy złe działania wobec innych zanieczyściły go. Zaniedbania czy błędne formowanie sumienia dotknie nas boleśnie w przyszłości.

   „Całe prawo Boże – wypisane niegdyś na kamiennych tablicach, a równocześnie jest wpisane odwiecznie w sercach ludzkich. Tak, że i ci, co nie znają Dekalogu, znają jego istotną treść. Bóg głosi prawo moralne nie tylko słowami Przymierza – Starego Przymierza z góry Synaj i Chrystusowej Ewangelii – głosi je samą wewnętrzną prawdą tego rozumnego stworzenia, jakim jest człowiek. To Boże prawo moralne jest dane człowiekowi i równocześnie dla człowieka: dla jego dobra… Jeśli człowiek burzy ten fundament, szkodzi sobie: burzy ład życia i współżycia ludzkiego w każdym wymiarze…” - Jan Paweł II (Pielgrzymki do ojczyzny, Przemówienia, homilie, Kraków 2006, s.564-565)
   
   Propozycje dla rodziców: zaobserwuję, czy moje dziecko nie usprawiedliwia swojego zachowania posługując się kłamstwem, niedopowiedzeniami czy niewłaściwym rozumieniem obowiązków.
   
   „Wychowanie sumienia jest zadaniem całego życia .Od najmłodszych lat wprowadza ono dziecko w poznawanie i praktykowanie wewnętrznego prawa, rozpoznawanego przez sumienie. Roztropne wychowanie kształtuje cnoty; chroni lub uwalnia od strachu, egoizmu i pychy, fałszywego poczucia winy i dążeń do upodobania w sobie, zrodzonego z ludzkich słabości i win. Wychowanie sumienia zapewnia wolność i rodzi pokój serca” - KKK (1731-34, 1749-54, 1762-65)

Alicja Dzwonkowska

Nadzieja to zawsze oczekiwanie na lepsze. Wzbudza w nas optymizm i pozytywne myślenie. Dzięki niej mamy ochotę do podejmowania działań, realizowania planów i marzeń. Nadzieja jest szczególnie związana z wiarą.

„Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie pozwala zasmucać” - Jan Paweł II

Tematy szczegółowe:

1. Nadzieja i ja. Każdy z nas ma określone wyobrażenie o sobie i swoich możliwościach. Jeśli jest ono pozytywne, osiąganie sukcesów jest łatwiejsze.
   Propozycje dla rodziców: pamiętając o tym, że nasze dzieci są często kopiami nas samych, starajmy się nie załamywać w trudnych chwilach oraz być dla nich tymi osobami, które umacniają je w wierze w siebie i w nadziei na spełnione marzenia. Nasze myśli, odczucia, niepokoje, wątpliwości są odbierane na poziomie nieświadomym przez dzieci i mimo naszej woli przekazujemy im wyobrażenia o nich samych.
   
   
2. Nadzieja związana z rodziną i szkołą. Te dwa środowiska budzą najwięcej emocji, oczekiwań i pragnień. W nich spędzamy najwięcej czasu i mają na nas kluczowy wpływ w kształtowaniu osobowości. Nasze oczekiwania warto weryfikować co jakiś czas, aby nie czuć rozczarowań. Zdarza się, że wypowiedziane słowa osłabiają nasze zamiary, uczucia. Odbierają nadzieję na lepsze.
   Propozycje dla rodziców: kontroluję swoje wypowiedzi. Krytyką nie odbieram innym nadziei.
   
   
3. Bóg jest obecny w nadziei. Nadzieja daje nam siłę do zrealizowania czy zaspokojenia potrzeb. Wiara w Boga powoduje, iż nasza nadzieja, jeśli jest oparta na niej, otrzymuje siłę potrzebną do działania.
   Propozycje dla rodziców: Porozmawiajmy o nadziei jako o wyjątkowej wartości, bez której nie można żyć.

W grudniu zatrzymamy się na temacie wiary. Czym jest wiara, czy można żyć bez wiary, jaka jest moja wiara? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ogólnie można rzec, że wiara jest uznaniem czegoś za pewne i oczywiste, chociaż do końca nie można tego udowodnić. Nasz rozum nie potrafi tego pojąć.

Tematy szczegółowe:

1. Wiara w Boga
   

   „Wiara jest dziełem łaski, a jednocześnie świadomą i dobrowolną odpowiedzią człowieka na samoobjawienie się Boga” - Jan Paweł II

   „Przez wiarę Chrystus zamieszkuje w sercu wierzącego, dzięki czemu uczeń upodobnia się do samego Pana i przyjmuje Jego postać” - Jan Paweł II

   „Człowiek nie może wytłumaczyć sobie sensu wszystkiego, co dzieje się w jego życiu – a więc musi przyznać, że nie jest panem własnego losu…Jest jednak przekonany o swoim przeznaczeniu i stara się odkryć, w jaki sposób je otrzymał, w jaki sposób jest ono wpisane w jego istnienie” - Jan Paweł II

   „Nauka nie jest w stanie zweryfikować pytania o istnienie Boga” - Jan Paweł II

   „Celowość obecna we wszechświecie każe domyślać się istnienia Stwórcy” - Jan Paweł II

   Łatwiej jest nam wierzyć w Boga, gdy widzimy niewytłumaczalne zdarzenia nazwane cudami, jeszcze głębiej wierzylibyśmy, gdyby Bóg w fizycznej formie osobowej pojawił się przed nami. Wiemy, że niektórzy mieli takie szczęście. Wszystkim innym pozostaje uwierzyć, mimo braku takich doświadczeń. Bóg istnieje. To motto jest podstawą do prowadzenia życia moralnego, do wdrażania Jego nauk codziennie. Ci, którzy tak postępują osiągają radość wewnętrzną i spokój sumienia.
   Propozycje dla rodziców: Pomyślę, w jaki sposób wdrażam nauki pochodzące od Boga? Czy moje dziecko może dostrzec moją wiarę? Z dzieckiem porozmawiam o Bogu i w jaki sposób On przejawia się w świecie.
   
   

2. Wiara i zaufanie do siebie
   Znamy przykłady różnych, wielkich postaci, które poprzez wielką wiarę w siebie, w swoje możliwości osiągnęły sukcesy. Wiara w siebie, zaufanie do siebie jest potrzebne na każdym kroku, aby zrealizować wszelkie zamierzenia i cele. Jak ona powstaje? Poprzez wysiłek i wytrwałość, świadomość, że jesteśmy czymś więcej niż strukturą fizyczno-mentalną. Akceptację osób z zewnątrz bardzo pomaga uwierzyć w siebie. Rola rodziców jest w tym procesie niezastąpiona, przynajmniej na etapie początkowym.
   Propozycje dla rodziców: Odpowiem sobie na pytanie: czy potrafię pogłębiać wiarę w siebie u mojego dziecka? Czy nie jestem zbyt wymagający, krytyczny, czy dostrzegam wysiłek i starania mojego dziecka? Czy jestem zbyt pobłażliwy, za często chwalę, co może deprywować wagę pochwały. Porozmawiam z dzieckiem , poproszę go, aby powiedziało mi coś o sobie, jakie jego zdaniem ono jest, z czym sobie dobrze radzi, a co sprawia mu kłopoty. Zaobserwuję, jak zachowuje się w nowych, trudniejszych sytuacjach i wyzwaniach.
   
   

3. Wiara w świat
   
   „Niewidzialny Bóg staje się widzialny poprzez swoje dzieła” - Jan Paweł II
   
   „Stwarzając świat ze swej nieskończonej dobroci, Bóg stworzył go dobrym” - Jan Paweł II
   
   „Piękno tego świata każe nam podnosić wzrok ku górze, ku Bogu” - Jan Paweł II
   
   Dostrzeganie Boga w Jego dziełach, to niezbędna umiejętność, by odczuwać zachwyt za akt stworzenia, by pamiętać o Bogu, Jego mocy, mądrości, tajemniczości. Ale jednocześnie obserwujemy, że ludzie często postępują źle i są niegodni nazwania ich dziećmi Boga. Zawsze niewłaściwe postępowanie człowieka nakazuje nam zachować ostrożność w relacjach. Nie każdy, kto nazywa się twoim przyjacielem jest nim prawdziwie. Współcześni ludzie są zbyt chwiejni emocjonalnie, mentalnie, nieugruntowani we właściwych wartościach. Stąd doznajemy wiele bólu i rozczarowań. Można zatrzymać ten trend poprzez nie pozwolenie na krzywdzenie siebie i wiarę w takie wartości, które ukażą nam miłość Boga, Jego opiekę nad nami.
   Propozycje dla rodziców: Porozmawiam z dzieckiem o tym, jak piękny jest świat (przyroda, zjawiska…), ile mądrości kryje w sobie, co jest dziełem Boga i o tym, że jednocześnie żyją osoby, wobec których musimy zachować ostrożność, nie naśladować ich i nie wierzyć im.

Alicja Dzwonkowska

Męstwo kojarzy nam się z odwagą ludzi zwłaszcza żołnierzy walczących o wolność kraju. Ale ta cecha jest niezbędna również w czasach pokoju. Nasze serca bowiem są jak pola bitwy, na których niemal codziennie toczy się walka między dobrem a złem, między miłością a nienawiścią, odwagą a tchórzostwem, radością a złością, pokorą a pychą, akceptacją a nietolerancją itd. W zależności co przeważy, jaka będzie intencja naszego działania takimi stajemy się. Każdego dnia możemy toczyć walkę ze złymi skłonnościami, nawykami, cechami czy zachowaniami, które pojawiają się w nas. Aby zwyciężać potrzebna jest świadomość tego, co robimy oraz silna determinacja do zmiany. Aby dziecko chciało się zmienić, muszą chcieć tego dorośli. I to oni swoim życiem muszą stale pokazywać, że to, co złe można zmienić.

Tematy szczegółowe:

1. Odważnie podejmuję decyzje i działania dotyczące mojej osoby. 
   Oczywiste jest, że za decyzje dzieci odpowiadają dorośli. Nie jest więc dopuszczalne, aby dziecko stanowiło o ważnych sprawach, gdyż mając za mało wiedzy i doświadczeń nie potrafi dokonywać właściwych wyborów. Ale dobrze jest, jeśli jesteśmy gotowi do wysłuchania jego zdania i rozmowy na ten temat.
   Propozycje dla rodziców: godzę się na dobre decyzje dziecka. Stanowczo nie pozwalam na złe działania. Uświadamiam dziecku konsekwencje i proponuję inne zachowania.
   
   
2. Potrafię wyrażać swoje zdanie i odmówić współpracy osobie lub grupie namawiającej do złych zachowań.
   Złe towarzystwo to bardzo szeroki temat. Jednak należy mieć świadomość, iż bardzo łatwo upodobniamy się do otoczenia. A przeciwstawienie się złu, wymaga od nas ogromnego męstwa.
   Propozycje dla rodziców: zastanowię się, czy wiem jak zachowuje się moje dziecko w różnych sytuacjach, z różnymi osobami, a zwłaszcza czy wiem z jakimi kolegami, koleżankami spędza czas i czym się zajmują. Może należy zasięgnąć opinii innych rodziców lub uczniów?
   
   

3. Bóg wspiera odważnych i nieustraszonych.
   Gdyby nie było takich ludzi, nie można by było dokonywać zmian. Życie stawia wyzwania, z którymi musimy sobie poradzić. I nie chodzi tylko o zdobycie pozycji czy bogactwa, ale również o bycie wiernym zasadom i wartościom, które czynią człowieka pełnym godności. Niekiedy to, co wydaje się nielogiczne, czy też nie do osiągnięcia dokonuje się, gdyż nasza decyzja, nasza determinacja spodobała się Bogu.
   Propozycje dla rodziców: Przypomnijmy dzieciom wydarzenia świadczące o męstwie. Zaakcentujmy, jak bardzo potrzebne jest stawianie czoła niesprawiedliwości i nieprawdzie.

Alicja Dzwonkowska

Kontynuując program profilaktyczno - wychowawczy w roku szkolnym 2023/24 realizację jego opieramy się na edukacji w wartościach. Właściwe rozumienie wartości przez nauczycieli, rodziców i uczniów jest gwarantem dobrego współdziałania w budowaniu prawidłowej osobowości młodego człowieka. Chcemy, aby nasi wychowankowie potrafili lepiej radzić sobie z otaczającą rzeczywistością, dokonywać dobrych wyborów zgodnych z indywidualnymi możliwościami oraz sumieniem. Zależy nam na tym, aby absolwenci naszej szkoły umieli przewidywać konsekwencje swoich działań, aby nie krzywdzili siebie oraz innych osób.
Budowanie osobowości, dokonywanie konstruktywnych zmian przyzwyczajeń, nawyków, rewidowania własnych potrzeb, określanie realistycznych możliwości, poznawanie ich, praca z emocjami, stawianie granic, budowanie pozytywnego obrazu siebie oraz pewności siebie, formułowanie dobrych relacji z rówieśnikami, nauczycielami i rodzicami, rodzeństwem oraz nabywanie kompetencji społecznych to niektóre tematy rozpatrywane w świetle poznawanych wartości. Aby integracja osobowości była pełna w każdym temacie jest podkreślony aspekt boski.

• wrzesień - współpraca
• październik - szacunek
• listopad - męstwo
• grudzień - wiara
• styczeń - nadzieja
• luty - prawość
• marzec - prawda
• kwiecień - wiedza

Szacunek jest podstawą w formowaniu dobrych relacji, aspektem kulturalnego zachowania. Jest wyrazem akceptowania drugiej osoby. Wyraża się w życzliwym, wyrozumiałym postępowaniu, w szanowaniu przekonań i uczuć drugiej osoby, nawet jeśli my mamy odmienne zdania. Szanujemy wtedy, gdy jesteśmy skłonni udzielić pomocy, gdy unikamy robienia przykrości, gdy zachowujemy się kulturalnie.

Tematy szczegółowe:

1. Szanuję siebie.
   Szacunek względem siebie wyraża się poprzez dbanie o swoje ciało, o higienę osobistą, odpowiednie odżywianie się, poznawanie własnych możliwości i pracę ze słabymi stronami, czytanie dobrej literatury, właściwe korzystanie z mediów. Szacunek też objawia się, gdy wykorzystujemy swój pozytywny potencjał osobisty w dobrych zamiarach, gdy wzbogacamy swoje umiejętności i odkrywamy oraz pogłębiamy zdolności.
   Propozycje dla rodziców: zorientuję się, czy moje dziecko właściwie korzysta z telefonu, internetu, telewizji, odpowiednio odżywia się, prowadzi zdrowy tryb życia. 
   
   
2. Szanuję rodziców i nauczycieli. 
   Szacunek dla rodziców i nauczycieli. Jest to postawa, która wymaga uważnego słuchania, mówienia prawdy, wyrażania wdzięczności, doceniania za trud i wysiłek wkładany w wychowanie i uczenie. Szacunek względem nauczycieli wymaga kulturalnego, opanowanego sposobu zachowania i zwracania się uczniów. Czasem nauczyciel podnosi głos, bo wymaga tego sytuacja lub chce zwrócić na coś szczególną uwagę. Pamiętajmy, że nauczyciel jest jak rzeźbiarz, który formuje daną postać oraz jak ogrodnik, który musi niekiedy przyciąć gałęzie, aby stworzyć odpowiednie warunki do zdrowego wzrostu rośliny.
   Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem na temat jego relacji z nauczycielami, w trudnych sytuacjach zastanowimy się jak je zmienić.
   
   
3. Szanuję koleżanki i kolegów. 
   Szacunek względem koleżanek i kolegów. Jeśli zaczniemy skupiać całą swoją uwagę na negatywnych i słabych stronach innych, nie będziemy mogli ich szczerze szanować. Ten aspekt tematu jest często trudny dla uczniów, zwłaszcza wtedy, gdy dotyczy to zaprzyjaźnionych czy bliskich osób.
   Propozycje dla rodziców: znajdę czas na rozmowę z dzieckiem na temat relacji w klasie, porozmawiam jak się czuje, jak chciałoby się czuć, co można zmienić.
   
   
4. Szanuję otaczający mnie świat. Szacunek wobec otaczającego mnie świata. Jeśli nauczymy dziecko doceniać to, co posiadają, dbać o przyrodę, o zwierzęta, o wartości, które mamy, wówczas instalujemy w nich właściwy program postępowania na przyszłość. Pozwólmydzieciom zapracować na niektóre rzeczy, przywileje, wówczas łatwiej przyjdzie im docenienie tego, co otrzymują.
   Propozycje dla rodziców: zwrócę uwagę na to, czy moje dziecko dba o książki, utrzymuje swoje miejsce nauki w czystości i ładzie.

Alicja Dzwonkowska

Kontynuując program profilaktyczno - wychowawczy w roku szkolnym 2023/24 realizację jego opieramy się na edukacji w wartościach. Właściwe rozumienie wartości przez nauczycieli, rodziców i uczniów jest gwarantem dobrego współdziałania w budowaniu prawidłowej osobowości młodego człowieka. Chcemy, aby nasi wychowankowie potrafili lepiej radzić sobie z otaczającą rzeczywistością, dokonywać dobrych wyborów zgodnych z indywidualnymi możliwościami oraz sumieniem. Zależy nam na tym, aby absolwenci naszej szkoły umieli przewidywać konsekwencje swoich działań, aby nie krzywdzili siebie oraz innych osób.
Budowanie osobowości, dokonywanie konstruktywnych zmian przyzwyczajeń, nawyków, rewidowania własnych potrzeb, określanie realistycznych możliwości, poznawanie ich, praca z emocjami, stawianie granic, budowanie pozytywnego obrazu siebie oraz pewności siebie, formułowanie dobrych relacji z rówieśnikami, nauczycielami i rodzicami, rodzeństwem oraz nabywanie kompetencji społecznych to niektóre tematy rozpatrywane w świetle poznawanych wartości. Aby integracja osobowości była pełna w każdym temacie jest podkreślony aspekt boski.

Czytaj więcej: Współpraca